INTERVIEW MET MATCHBOX CURATOR PIETER VERMEULEN.
Van april tot en met november 2011 trekt Matchbox on Tour, onze kunstbox op wielen, door Vlaanderen. Onder het thema diversiteit wordt een Westerse en een niet-Westerse kunstenaar uitgekozen om samen iets in de Matchbox te creëren. Curator Pieter Vermeulen heeft de opdracht om de kunstenaars te selecteren en het project in goede banen te leiden. Een interview.
+Wat trok je aan in dit project?
De spontaniteit en de onvoorspelbaarheid van het project trekt me wel aan.
Ik ben geen curator die een concept uitdenkt en vervolgens kunstenaars dicteert wat ze moeten doen. Het creatieve proces dat tussen concept en uitvoering zit, dat is wat ik boeiend vind. Daar zit de uitdaging en die is prominent aanwezig in dit project.
De dialoog tussen de kunstenaars vind ik ook interessant en belangrijk. Het moet een soort kruisbestuiving worden van verschillende culturen. Tegelijkertijd biedt het de opening voor het publiek om op een meer open manier te gaan nadenken over diversiteit.
+Wat is jouw visie omtrent diversiteit?
We mogen van diversiteit niet een soort ideologie maken. Anders bestaat er de kans dat we te betuttelend omgaan met de kunstenaars. Het is niet de bedoeling om de verschillen tussen culturen aan te halen of om de tradities van waar ze komen te herhalen. Vandaar dat de dialoog belangrijk is. Anders blijven beide kunstenaars ter plekke trappelen in hun eigen wereld. Het moet een versmelting worden, of een clash. Dat weet je niet op voorhand.
+Hoe bezie je de functie van curator binnen die dialoog van kunstenaars?
Ik ga niet dicteren wat ze moeten maken maar ik ga de onderlinge dialoog bijsturen, coördineren. Ik bezie mijn taak als moderator, niet als dictator. Ik wil de kunstenaars vrijheid en mogelijkheden geven en tegelijkertijd een structuur, een kader.
+Hoe heb je de artiesten gekozen?
Eerst en vooral heb ik naar de kwaliteit van hun werk gekeken.
Vervolgens heb ik hun capaciteiten bekeken binnen een project als Matchbox: maken ze heel autonoom werk of zijn ze bereid om ook buiten hun medium te denken?
Voor de niet-Westerse kunstenaars heeft ZebrArt (vereniging voor gevluchte kunstenaars) me een lijst gegeven waaruit ik een keuze kon maken. Bij deze selectie heb ik bekeken in welke mate de kunstenaars zich al dan niet in hun eigen traditie opsluiten. Hoe sterk stellen ze zich open?
De ‘lokale’ kunstenaars zijn vooral jonge kunstenaars die ik persoonlijk ken. Ik heb de bedenking gemaakt of ze de capaciteit hebben om op verschillende manieren over hun werk na te denken.
+ln Limburg heb je gekozen voor Niels Vaes en Jack Mulele. Waarom heb je ze samengezet?
Omdat beide op een zeer geëngageerde manier naar de wereld te kijken. Jack zijn werk is heel politiek geladen. Hij gebruikt stereotypes die hij op een vrij directe manier onderuit probeert te halen. Niels is meer bezig met de codes en beeldtaal van subculturen. Deze match kan heel interessant zijn omdat beide kunstenaars bezig zijn met de manier waarop bepaalde stereotypen belicht kunnen worden.
+Kan je iets zeggen over de locatie?
Als eerste locatie is gekozen voor het opvangcentrum De Bark in Heusden-Zolder. Momenteel heerst er een gevoel van afstandelijkheid en zelfs een zekere vijandigheid vanuit de omgeving. Door middel van sociale activiteiten wil men de afstand tussen opvangcentrum en lokale bevolking verkleinen. Daarna zal de Matchbox doorreizen naar CIAP in Hasselt, om de box ook in de meer gevestigde kunstwereld te plaatsen.
+De volgende halte van de Matchbox is het Afrikamuseum in Tervuren. Welke kunstenaars heb je daar gekozen?
Carlos Ramirez en Hannelore van Dijck. Carlos, die zelf ook in Tervuren woont, is iets ouder en heeft zich al met heel wat beziggehouden: grafiek, schilderkunst, scenografie, choreografie. Hij kan een haast kinderlijk enthousiasme opwekken om aan zo'n project mee te werken. Samen denken met andere mensen is heel belangrijk voor hem. Hannelore van Dijck volg ik al een tijdje. Ze is vrij jong maar heeft onder andere een residentie periode in Berlijn achter de rug. Qua beeldtaal sluit ze niet meteen aan bij Carlos maar ze heeft de capaciteit om binnen een locatie te denken. Ze tekent met houtskool. Als ze een grote muurtekening heeft gemaakt, zie je de stukjes houtskool op de vloer liggen en voel je zo haar lichamelijke aanwezigheid.
+Wanneer is Matchbox voor jou geslaagd?
Ik wil niet in termen van resultaten denken want dan sluit je het creatief proces uit. Het mag ook tot een mismatch komen. Vanaf het moment dat het creatief proces mogelijk gemaakt is en dat het accidentele kan gebeuren, is het voor mij geslaagd.
TEKST: RINGO GOMEZ-JORGE.
FOTO: ARTUR ERANOSIAN .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten