Hoe ver staan jullie?
Nina: We zijn een aantal keren samengekomen om na te denken. Het is heel avontuurlijk om Oosterse en Westerse kunst samen te brengen. Conny heeft een typisch Westerse kijk die erg verschilt van die van mij. Ik maak heel Russische kunst.
Conny: Zij vindt dat we qua beeldtaal ver van elkaar staan maar ik zie best wel overeenkomsten. We hebben een gelijkaardige, onderliggende thematiek in ons werk, namelijk 'thuis'. Dat hebben we als startpunt genomen.
Wat gaan jullie concreet doen?
Nina: Ik zal meer met tweedimensionale beeldende kunst werken: grafiek en mixed media. Conny gaat textielobjecten maken.
Conny: Ik werk veel met textiel en zachte stoffen. Wat ik ga doen is huiselijke objecten in dekenstof maken. De Matchbox wordt een soort woonkamer waar onze ideeën zullen samenkomen.
Nina: Ik heb al enkele tekeningen gemaakt. Ik bezie de Matchbox als een object: een luciferdoos. Ik zal als Russische mijn kijk op de Westerse cultuur geven. Hoe kan het dat mensen met zo'n goede manieren, met propere handen en propere hemdjes, zoveel oorlog gemaakt hebben? Mijn werk zal vooral over de gewelddadige kant van het Westen gaan.
Conny: Voor mij gaat de Matchbox meer over de brug die tussen twee kunstenaars wordt geslagen, het matchen, en de chemie die ontstaat als je twee dingen tegen elkaar wrijft.
Er is een duidelijk contrast tussen jullie werk. Dat van Conny is heel lieflijk, terwijl jouw werk heel bruusk is.
Nina: We zijn zeer verschillend. Ze wil een pluchen beer uitbeelden. Ik begreep aanvankelijk niet waarom een kunstenaar zich zou bezighouden met een beertje. Maar dat is typisch Europese kunst (lacht)!
Conny: Ik heb eens een levensgrote Pink Panther gemaakt omdat ik er als klein kind mee sliep. Zij vond het zo raar. "Met een beertje slapen, dat doen we niet in Rusland." Zij kruipen gewoon bij hun ouders!
Nina: Het contrast gaat wel leuk worden. Mijn werk is zwaar, misschien iets te zwaar. Ik ga vooral met zwart en sepia werken terwijl Conny heldere kleuren zal gebruiken.
Conny: Ik ben benieuwd hoe dat gaat werken, die twee beeldtalen door elkaar. Een wollen stopcontact tegenover een oorlogsbeeld, qua verschil kan dat nog wel tellen (lacht)!
Jullie vertrekken erg hard vanuit jullie eigen cultuur. Sterker nog, vanuit jullie eigen thuis. De vorige Matchbox-kunstenaars deden dat niet.
Nina: Ik woon hier maar ben van elders afkomstig. In mijn werk vind je het verlangen en de afstand naar en tot mijn vaderland terug. Vandaar dat ik overmorgen naar Rusland vertrek. Ik ga er materiaal zoeken, grafiek doen en dergelijke.
Conny: Ik ga één item uit haar wereld nemen. Dat is een vetplant die alle Russen thuis op de vensterbank hebben staan. Het heeft pijnstillende krachten en wordt voor vanalles gebruikt. Het leek me een mooi gebaar om die stekelige plant in dekenstof te maken. Ik vind het ook een mooi huiselijk element.
De Matchbox zal aan het MIAT staan. Hebben jullie beide in textiel gestudeerd?
Nina: Ik heb textielontwerp gestudeerd aan de kunstacademie. Het heeft me leren omgaan met verschillende soorten materiaal. Ik heb ooit nog in het MIAT geëxposeerd met textielwerken.
Conny: Ik ben begonnen als reclametekenaar, daarna heb ik sculptuur en gemengde media gestudeerd. Daar gaat het om dat je een materiaal zoekt dat een idee perfect naar voren brengt. Ik ben vrij vroeg op de academie met dekenstof beginnen werken. Dat is de enige textielstof waarmee ik werk. Ik werk ook met andere materialen.
Nina: Nu werk ik niet meer met textiel maar wel nog met textieltechnieken. Ik gebruik de batik-techniek op zijdepapier. Dat is het meest fragiele materiaal dat er is en kan men vergelijken met gewone zijde, waar ik vroeger mee werkte.
Het is vreemd dat je met zo'n fragiel materiaal werkt terwijl je werk er zo ruw uitziet. Conny, jouw werk ziet er net zachtaardig uit terwijl het van zware dekenstof gemaakt is.
Nina: Dat is Russische kunst: het moet altijd heel veel energie en kracht hebben. Het is een groot land (lacht)!
Conny: Dat materiaal van haar is als een soort huid. Mijn materiaal is eerder een bescherming van die huid. Er kan een heel interessante synergie ontstaan waarop we niet geanticipeerd zullen hebben.
TEKST: RINGO GOMEZ JORGE
FOTO: ARTUR ERANOSIAN
Geen opmerkingen:
Een reactie posten