VERNISSAGE MATCHBOX ANTWERPEN - HET OERWOUD VAN PARK SPOOR NOORD

Bij het binnenwandelen van de Cargo hangar aan Park Spoor Noord zag ik een grote berg houten planken en hoorde ik geluiden van gebroken glas. Ali liep namelijk wat achter op schema en vermits hij met spiegelglasscherven zou werken binnenin de box, moest hij deze nog verzamelen wat concreet betekent dat hij spiegels stuk sloeg. Het had een performance kunnen zijn, ware het niet dat hij zich discreet opstelde achter de schermen. De scherven raapte hij vervolgens op om tegen de binnenwanden van de box te kleven. Hij sneed zich enkele malen maar dat is deel van de job.

De berg van houten planken zag er van dichtbij uit als een bos. Bert had in een interview al gezegd dat hij een namaakoerwoud zou maken en hij heeft zich aan zijn woord gehouden. Aan de boomtoppen had hij opgezette vogels geplaatst, op de grond bevonden zich plastic rozen. Een leuk bos: een beetje rustgevend, een beetje bevreemdend. Op een gegeven moment kwamen er een paar kinderen in zwemgerief van achter de planken opgedoken. Toen besefte ik dat zo'n bos een waar pretpark is voor kinderen en dat de combinatie oerwoud - kinderen in zwemkledij iets heel erg filmisch had. Het leken wel verdwaalde mensjes in het grote oerwoud, gescheiden van hun ouders en volledig verwilderd. Een combinatie van de films Children Of The Corn en The Blue Lagoon. De kinderen doken na enkele seconden weer weg.

In het bos kronkelden een aantal lampen aan de boomtoppen. Ali had ons verteld dat het zaadcellen voorstelden. Met die gedachte in het achterhoofd kregen de lampen een artistieke geladenheid. De lichtgevende zaadcellen bestoven het bos en vertrokken vanuit de Matchbox. Dit werd zichtbaar gemaakt doordat Ali ook enkele lampen in de box had geplaatst. De lampen combineerden goed met de glasscherven die zich binnenin bevonden waardoor het geheel netjes één concept visualiseerde. Waar de gebroken spiegels inhoudelijk juist voor staan, weet ik niet. Ik wil er alleszins niet naar gissen door enkele clichématige symbolieken boven te halen, dus laat ik het in het ongewisse.

Om het oerwoud een extra dosis kitsch en mysterie mee te geven, had Bert er een rookmachine in geplaatst en een geluidsinstallatie. Zo kwam het dat ik tussen de houten bomen stond en opeens vogeltjes hoorde fluiten. Er kwam rook van tussen de planten. Bert vertelde me dat je het bos moet komen bezichtigen als het donker is. Dan wordt het enkel verlicht door de lampjes van Ali en heeft de rook iets heel griezeligs.

Park Spoor Noord wordt steeds bevolkt door spelende kinderen. De één vindt dit leuk, de ander jaagt de snotbellen liever weg. Onze curator bleek tot de eerste groep te behoren. Op een gegeven moment gapte hij een skateboard van onder een peuter en liet hij zijn kunsten op de plank zien. Jammer genoeg bleek het kind van 4 een betere techniek in huis te hebben dan hij. Schoenmakers en leesten, er is hier een gezegde over.


TEKST: RINGO GOMEZ JORGE
FOTO'S: ARTUR ERANOSIAN