Van april tot en met november 2011 trekt een heel bijzondere tentoonstelling door Vlaanderen.
Matchbox on Tour is een tentoonstellingsproject op wielen. De kunstenaarsbox houdt in elke provincie halt. Een exclusief kunstenaarsduo gaat er aan de slag rond diversiteit.
De box biedt 2 kunstenaars de ruimte om hun visie op diversiteit en kunst tentoon te stellen, met een directe link naar de plaats waar de box gehuisvest wordt.
De nadruk ligt op de interculturaliteit binnen de samenleving. Om dat te vertalen naar beeldende kunst, is de inbreng van ZebrArt uiterst belangrijk. ZebrArt biedt gevluchte kunstenaars een platform. Uit hun pool van niet-westerse kunstenaars worden 5 mensen uitgenodigd een duo te vormen met een westerse kunstenaar die curator Pieter Vermeulen aantrekt. Verschillende mensen, onderlegd in verschillende disciplines, elk met andere etnische wortels, andere vormen van beeldexpressie. Matchbox on Tour wordt het rijdend bewijs dat kunst van en voor iedereen is.
Schrijver Ringo Gomez-Jorge en fotograaf Artur Eranosian kregen de opdracht om de tour te documenteren. Ze brengen alles samen op deze blog. Zo kunt u Matchbox on Tour thuis en ter plaatse opvolgen.
Dit is een project van KUNSTWERK[t] in samenwerking met Creatief schrijven, Centrum voor Beeldexpressie en ZebrArt.
In het Koninklijk Museum voor Midden-Afrika werden op 15 mei twee tentoonstellingen feestelijk geopend. Op deze dag stond de Matchbox opgesteld aan de ingang van het gebouw waardoor iedere museumbezoeker voor of na zijn museumbezoek een kijkje kon nemen in de box waar het videowerk van Hannelore Van Dijck en Carlos Ramirez geprojecteerd werd. Om de projectie niet te verstoren met daglicht werd de ingang van de Matchbox afgedekt met een zwart doek, wat voor vele mensen een soort drempel vormde om binnen te stappen. Carlos bleek echter een geboren verkoper te zijn. Na een korte babbel wist hij steeds iedereen te overtuigen om naar binnen te gaan. Sommigen kwamen de box terug uitgewandeld met een glimlach, andere gezichten lieten een eerder verwarde indruk na.
Het museum is een prachtig gebouw dat uitzicht biedt op een grote tuin, hoewel 'tuin' nog een understatement is en we beter van een 'park' zouden spreken. Zowel tuin als museummuren dragen een kolossale kracht met zich mee. Ik begrijp dat er zowel voor- als tegenstanders zijn voor dergelijke architectuur die gebaseerd is op een soort van machtsvertoon, maar persoonlijk vind ik het gewoon mooi en passend. We weten allemaal dat Leopold II gelieerd is aan een ietwat duister koloniaal verleden, en dat dit gebouw geheel door die sfeer beïnvloed is. Toch vind ik het passend, zo'n bastion van koninklijke grootsheid dat tot bewaring van het Afrikaanse erfgoed dient.
Tijdens een wandeling door de binnentuin van het museum, waar verschillende Afrikaanse eetgelegenheden waren opgesteld, kwam ik tot het idee dat de negatieve koloniale connotatie van dit museum zich eerder in het hoofd van de blanke Belg bevindt dan in de geest van de man met Afrikaanse wortels. Zij lijken zich er minder mee bezig te houden dan wij. Nu, dat is mijn mening die gebaseerd is op een leuke en vooral feestelijke namiddag in het museum waar culturele diversiteit zonder enig probleem - en zonder het zelfs te benoemen - bewerkstelligd werd.
Hoewel er twee nieuwe tentoonstellingen geopend waren, ging mijn aandacht vooral uit naar de permanente collectie. Deze vind ik immer zeer interessant en ik hoop dat deze in zijn hoedanigheid behouden zal worden. De permanente collectie is een grote verzameling van Afrikaanse fauna. De wijze waarop de dieren uitgestald worden achter glas is zeer interessant. Iedere glazen kast had zijn decor bestaande uit valse planten, een natuurlijke bodem en een geschilderd panorama op de achterwand. Verschillende fotografen en kunstenaars hebben hier hun inspiratie gehaald. Een mooi detail vond ik dat er in bepaalde kasten - in feite dien ik het woord terrarium te gebruiken - ook dorre bladeren aan de planten waren aangebracht. Zoals reeds gezegd, zijn er enkel plastic planten aanwezig omwille van voor de hand liggende redenen. Sommige bladeren waren bruin van kleur. Dat was voor mij de eerste maal dat ik een dorre, valse plant zag.
Er waren veel bezoekers, naar mijn zin zelfs iets te veel. Op het binnenplein heerste er een felle drukte, maar dat kan alleen maar op het succes van deze dag wijzen. Een geslaagd project dus, zowel voor het museum als de Matchbox.
Bekijk hier de creatie van Hannelore Van Dijck & Carlos Ramirez voor Matchbox:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten